Η καλλιέργεια του αντι-αμερικανισμού από τα Μ.Μ.Ε.

Τα ελληνικά Μ.Μ.Ε., κυριαρχούμενα από νοσταλγούς του μαρξισμού-λενινισμού και των διαφόρων παρακλαδιών του, καλλιεργούν συνεχώς (και σαφώς πριν τον πόλεμο στο Ιράκ) ένα, αυτοτροφοδοτούμενο πλέον, κλίμα μίσους απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, συνεπικουρούμενα και από την πολύ καλή προπαρασκευή που έχει γίνει στον πληθυσμό μέσω της κρατικής εκπαίδευσης (βλ. σχολικά βιβλία Ιστορίας).
Η αντιαμερικανική ψύχωση εκδηλώνεται άλλοτε με τη μορφή αψυχολόγητων ειρωνικών σχολίων, άλλες φορές με την εκδήλωση κακεντρέχειας όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά για τους Αμερικάνους, άλλες με διατύπωση ανυπόσταστων και ιστορικά αναληθών κατηγοριών κατά των ΗΠΑ, άλλοτε με την αναμετάδοση κλισέ περί της... πνευματικής κατωτερώτητας των Αμερικάνων (σε αντίθεση ειδικά με τους πεφωτισμένους απογόνους του Περικλή και του Μεγαλέξανδρου νεοέλληνες), και κυρίως με την συνειδητή επιλογή να προβάλλεται μόνο ότι αρνητικό κάνουν (ή υποτίθεται ότι κάνουν) οι ΗΠΑ και να αποκρύπτεται η όποια αρνητική (ή αμφισβητούμενη) συμπεριφορά άλλων χωρών. Γιατί άραγε;

Σ'αυτή τη σελίδα θα περιοριστούμε σε μια απλή αποτύπωση ορισμένων ελάχιστων περιπτώσεων -- από τις πάμπολλες καθημερινά -- καλλιέργειας, ή απλά εκδήλωσης, της ψύχωσης αυτής στην ελληνική κοινωνία.
Σχόλια μπορείτε να στείλετε στον πίνακα μηνυμάτων και στο email.

ΤΑ ΝΕΑ και οι δημοσιογράφοι Γ.Διακογιάννης και Κίττυ Ξενάκη απεφάνθησαν ότι το πόρισμα της "κεντρικής διοίκησης των Η.Π.Α." (;;;) (προφανώς εννοεί την Κεντρική Διοίκηση του Αμερικανικού Στρατού στο Ιράκ) σχετικά με την επίθεση στο Ξενοδοχείο "Παλαιστίνη"- όπου σκοτώθηκαν δύο καμεραμάν και τραυματίστηκαν 3 δημοσιογράφοι- το οποίο "απαλλάσσει τους στρατιώτες της 3ης Μεραρχίας Πεζικού από κάθε ευθύνη", αθωώνει τους δολοφόνους.
Εν ψυχρώ δολοφονία χαρακτηρίζει ο παντογνώστης Γ.Δ. το περιστατικό. (Προσέξτε το χέρι στο πηγούνι, σημάδι υψηλής διανοητικής φόρτισης. Αλλά, παρασυρόμαστε...)
Το άμεσα θιγόμενο πρακτορείο Reuters περίμενε "να λάβει πλήρη γνώση του πορίσματος προτού αντιδράσει", αλλά τα ελληνο-σαϊνια δεν έχουν υπομονή για τέτοιες λεπτομέρειες.
Καθότι δεν έχουμε το προνόμιο να είμαστε παντογνώστες όπως οι επαγγελματίες αντιαμερικανοί των εγχώριων ΜΜΕ δεν ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη. Ωστόσο μας κάνει εντύπωση ότι δείχνουν να επιθυμούν την καταδίκη των συγκεκριμένων στρατιωτών, προφανώς όντας ανίκανοι να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην ευθύνη των συγκεκριμένων και την ευρύτερη ευθύνη της Αμερικάνικης κυβέρνησης ή Στρατιωτικής διοίκησης.
Φαίνεται ότι η αντιαμερικανική ψύχωση καταλήγει ορισμένες φορές να γίνεται... φιλοαμερικανική από υπερβάλλοντα ζήλο.

Αν οι συγκεκριμένοι στρατιώτες είχαν καταδικαστεί από το στρατιωτικό δικαστήριο, να υποθέσουμε ότι η αντίδραση των αντιαμερικανών θα ήταν πως "πάνε να τα φορτώσουν στους απλούς στρατιώτες"...;

"Τριανταέξι χρόνια μετά, το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα των συνταγματαρχών μοιάζει σαν μακρινός εφιάλτης", ανέφερε η εκφωνήτρια για τις ανάγκες του επετειακού "ρεπορτάζ".
Ήταν πράγματι; Ή μήπως προσπαθούν, ρίχνωντας το φταίξιμο στους Αμερικάνους, να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες οι Έλληνες που τότε βολεύτηκαν με την παρουσία της χούντας; Σίγουρα οι Αμερικάνοι συνεργάστηκαν με τη χούντα, όταν διαπίστωσαν ότι οι κάτοικοι της χώρας την ανέχονταν. Σίγουρα, άλλες κυβερνήσεις (π.χ. Σκανδιναβικών χωρών) κράτησαν μια πιο σωστή στάση, αρνούμενοι να έχουν συναλλαγές με το τότε καθεστώς. Εξ'ου και η δημόσια και εθελούσια παραδοχή του Προέδρου Κλίντον κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα το 1999. Ήταν όμως αμερικανοκίνητη η χούντα; Ή πρόκειται για το πλέον διαδεδομένο και προσφιλές κλισέ στη χώρα μας;

Απάντηση δεν έχουμε. Έχουμε όμως διαβάσει ενδιαφέροντα άρθρα, που αμφισβητούν την κυρίαρχη άποψη, σαν αυτό του Τάσου Αβραντίνη. Διαφωτιστική ήταν και η εκπομπή του Παύλου Τσίμα την ίδια ημέρα στη ΝΕΤ.

(Ποιά Άλλη Διάσταση; Κάθε μέρα η ίδια είναι. Αν θέλετε να πάρετε μια δόση αντιαμερικανικής χολής, δεν έχετε παρά να δείτε αυτόν τον τύπο στη ΝΕΤ, κάθε μέρα στις 14.00' (του κάνουμε και διαφήμιση). Από την ήττα της εθνικής ομάδας μπάσκετ των ΗΠΑ μέχρι τη σοβαρότερη πολιτική εξέλιξη, κάτι θα βρει να πει για να δείξει το μίσος / (σύμπλεγμα;) του προς τους Αμερικάνους. Άξια μπορεί να ανακηρυχθεί ως ο Νο1 προαγωγός του αντιαμερικανισμού στην ελληνική τηλεόραση.)
Τη συγκεκριμένη μέρα, προσέξτε πονηριά:
"Έχουμε και λέμε ως προς τα κύρια γεγονότα της ημέρας:
1ον: ...
2ον: Το Τικρίτ και αυτό παραδίδεται
3ον: Αφέθηκαν - είναι καλό αυτό - ελεύθεροι Αμερικανοί αιχμάλωτοι πολέμου σε καλή κατάσταση. Και δεν μπορούμε παρά να φέρουμε στη μνήμη μας, κατ'αντιστοιχία, τις εικόνες με τους Ιρακινούς αιχμαλώτους και πως αυτοί αντιμετωπίστηκαν από τους Αμερικάνους."

Σχόλιο 1: Λέγοντας, ειδικά και μόνο για το 3ο γεγονός της ημέρας, ότι είναι "καλό" υπονοεί, χωρίς να το λέει ευθέως, ότι η παράδοση του Τικρίτ δεν είναι καλή. Θα προτιμούσε δηλαδή να συνεχιστεί ο πόλεμος; Εκτός και εξακολουθεί να πιστεύει ότι μάχεται "σύσσωμος ο Ιρακινός λαός", όπως μας παραμύθιαζαν τις πρώτες μέρες.
Σχόλιο 2: Λέγοντας, για το 3ο γεγονός, ότι είναι "καλό" μας το παίζει χαρούμενος για την απελευθέρωση των Αμερικάνων (και άρα αντικειμενικός) αλλά συγχρόνως το χρησιμοποιεί ως αφορμή για να κατηγορήσει αμέσως μετά τους Αμερικάνους.
Σχόλιο 3: Διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αφήνωντας να εννοηθεί ότι οι Αμερικάνοι φέρθηκαν χειρότερα στους αιχμαλώτους πολέμου απ'ότι οι Ιρακινοί. "Ξεχνάει" έτσι τις εικόνες των Αμερικανών αιχμαλώτων που ανακρίνονταν μπροστά στην κάμερα τις πρώτες μέρες του πολέμου. Ξεχνάει και τις καταγγελίες για την τύχη των αιχμαλώτων πολέμου (που συνέλαβε το Ιράκ) από τον πόλεμο του 1991. Η τύχη κάποιων εξ'αυτών ακόμη αγνοείται:
Δείτε: International Committee of the Red Cross (ICRC) (9-4-2003) και
Αναφορά του Λευκού Οίκου (12-09-2002)
(βλέπε Αποφάσεις 686 και 706 και Απόφαση 1284 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ)

Δείτε τη φωτογραφία και το σχετικό σχόλιο της διευθύντριας του περιοδικού και θα καταλάβετε (αργεί λίγο αλλά αξίζει).

Συνθήματα και σχόλια σαν αυτά πιστοποιούν την ιδεολογία των προαγωγών του αντιαμερικανισμού. Όταν φτάνεις στο σημείο να αρνείσαι την ίδια την ύπαρξη του άλλου έχεις φτάσει στην καρδιά της ολοκληρωτικής ιδεολογίας και αντίληψης. Άλλωστε, μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η χαρά που έννοιωσαν όλα αυτά τα ανθρωποειδή την 11/9/2001.
Ενδιαφέρον το ότι το περιοδικό αυτό ασχολείται κατά κυριο λόγο με αμερικάνικες ταινίες. Πρέπει να έχουμε πιστοποιητικό φρονημάτων όμως...

Κατά τη διάρκεια της, καλλιτεχνικού-ψυχαγωγικού περιεχομένου, εκπομπής ViewMaster προβλήθηκε ρεπορτάζ για την παρουσίαση του νέου δίσκου του Δ. Μητροπάνου. Η πρώτη ερώτηση της δημοσιογράφου ήταν... για τι άλλο; Για τον πόλεμο! Ιδού η απάντηση του τραγουδιστή:
Κάποιοι λένε ότι αποφασίζουν οι ηγέτες και ο λαός δεν φταίει. Δεν είναι έτσι όμως. Το 70% αυτού του λαού συμφωνεί [με τον πόλεμο]. Λένε δηλαδή, σκοτώστε τους αυτούς, για να ζήσουμε καλά εμείς...
Έχει εμβαθύνει πολύ ο κ. Μητροπάνος! Και η ΕΤ1 αυτά είχε να μας δείξει από το δίσκο του;

Ο ακόλουθος διάλογος έλαβε χώρα μεταξύ του ανταποκριτή της ΝΕΤ στη Μόσχα (Δ. Λιάτσου) και του παρουσιαστή Κ. Αρβανίτη:
Κ. Αρβανίτης: "Πως σχολίασαν στη Ρωσία, το χτύπημα στους δημοσιογράφους;"
Δημ. Λιάτσος: "Όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου, θα έλεγα."
Κ. Αρβανίτης: "Έ, όχι σε όλες. Στις ΗΠΑ δεν σχολιάστηκε τόσο..."
Δημ. Λιάτσος (ειρωνικά): "...εκτός από το κέντρο του κόσμου"
(...γέλια...)

Ο κ. Κώστας Αρβανίτης κατά τη διάρκεια της εκπομπής της 9/4/2003 (ημέρα που έχει πλέον καταρρεύσει το καθεστώς στo Ιράκ και το πληθος ξεσπάει στους δρόμους) διαμαρτύρεται διαρκώς για την παρατήρηση του πρεσβευτή των ΗΠΑ Τόμας Μίλλερ ότι τα ελληνικά κανάλια παρέχουν μονόπλευρη ενημέρωση. Μας πληροφορεί ότι "παίρνει ο ίδιος την ευθύνη" να δείχνει μόνο εικόνες από δυτικά κανάλια τη συγκεκριμένη μέρα (για να διαψεύσει τον κ. Μίλλερ). Τι θάρρος! Διανθίζει, βέβαια, συνεχώς την εικόνα με τα δηκτικά σχόλιά του και διακόπτει την μετάδοση κάθε φορά που πάει να ακουστεί κάτι το θετικό για τους Αμερικανο-Βρεταννούς. Χαρακτηριστικότερο όλων, τη στιγμή που φαίνονται στην οθόνη εικόνες πανηγυρισμών στους δρόμους, το παρακάτω σχόλιο:

Σε ότι αφορά τους πανηγυρισμούς, που ενδεχομένως...να υπάρχουν, πιστεύετε ότι υπερβάλλουν ή υπερβάλλω εγώ;
Κρίσιμα ερωτήματα...

Συγχρόνως έθεσε, εν είδει νέου Τράγκα, στους τηλεθεατές το εξής ερώτημα:
Το χτύπημα στο ξενοδοχείο "ΠΑΛΕΣΤΑΪΝ" ήταν:
A. Παράπλευρη απώλεια
Β. Χτύπημα στην ενημέρωση
Πέρα απ' το γεγονός ότι η φράση "παράπλευρη απώλεια" έχει πάντα μια ειρωνική χροιά (όταν χρησιμοποιείται από τα ελληνικά ΜΜΕ), ο ίδιος ο παρουσιαστής φρόντισε να "δηλητηριάσει" τα αποτελέσματα του ερωτήματος ακόμα περισσότερο, δίνοντας ο ίδιος από πριν "γραμμή" για το τι ...πραγματικά συνέβη, προβάλλοντας άλλα χτυπήματα των Αμερικάνων και λέγοντας το αμίμητο: "Είναι πολιτικό το ερώτημα"(!!!)

Μετά από προβολή αντιρρήσεων από τον καλεσμένο της εκπομπής κ. Γιάννη Τζαννετάκο αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει λίγο, λέγοντας ότι "το ερώτημα δεν φωτογραφίζει φιλό- ή αντί- αμερικανική στάση. Το ερώτημα έχει να κάνει με την ενημέρωση..." και να αναφέρει στιγμιαία ότι υπάρχουν και από τους Ιρακινούς ενοχλήσεις σε δημοσιογράφους. (και αυτή ακόμα η διευκρίνιση, αν την δείτε προσεκτικά εμπεριέχει απάντηση στο ερώτημα). Μετά από όλα αυτά υπήρξε και ένα 7% που ψήφισε Α.

Σχετικό και πολύ χρήσιμο για όλους μας: 20 ερωτήσεις που θα έπρεπε να υποβάλλει ένας δημοσιογράφος για ένα δημοψήφισμα/ερώτημα. Διαβάστε ιδίως τα σημεία 14 και 16.

Ο κ.Τάσος Δούσης, γνωστός και για αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που, ως ατρόμητος ρεπόρτερ, έκανε στο Αφγανιστάν, όπου κατόρθωσε να περάσει κρυφή κάμερα σε περιοχή λαθρεμπορίου όπλων (στην οποία μόνο που δε χαμογελούσαν οι επικίνδυνοι έμποροι...), σε νέα του επικίνδυνη αποστολή στη "Χώρα του Καντάφι", με αφορμή ταξίδι του Υπουργού Μαγκριώτη ανακαλύπτει...
"...μια άλλη χώρα απ'αυτή που πλασσάρουν τα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα." "Σύμφωνα με τη Δυτική προπαγάνδα, και ιδιαίτερα αυτή των Αμερικανών, θα έπρεπε να κυκλοφορούν στους δρόμους εκατοντάδες τρομοκράτες ζωσμένοι με εκρηκτικά και ρουκέτες Κατιούσα..." Ακολουθούν "συνεντεύξεις" με νεαρούς Ελληνολίβυους που περιγράφουν, θέλοντας και μη, το πόσο... φυσιολογική είναι η ζωή στη Λιβύη.

Ξενοφοβία, αντι-δυτικισμός, αντιαμερικανισμός και έμμεσο γλείψιμο προς τον δικτάτορα της Λιβύης (προς χάριν της εξωτερικής πολιτικής της χώρας;). Όσο για την περί τρομοκρατίας λυρική μπουρδολογία δεν αξίζει σοβαρής αναφοράς. Αλήθεια, δεν θυμήθηκε ο καλός ρεπόρτερ την ανατίναξη του αεροσκάφους της PanAm πάνω από το Lockerbie της Σκωτίας, για την οποία καταδικάστηκε Λίβυος πράκτορας από Διεθνές Δικαστήριο; Μάλλον έβλεπε το Big Brother εκείνη την ώρα...

Κι εμείς νομίζαμε ότι οι βομβαρδισμοί ήταν αυτοί που άνοιξαν το δρόμο για την απελευθέρωση των Αφγανών από τους Ταλιμπάν και ότι η πλειοψηφία των ίδιων των Αφγανών ήθελε να απαλλαγεί από τους Άραβες που είχαν καταλάβει τη χώρα τους. Νομίζαμε δε και ότι οι Αφγανοί συνεργάστηκαν με τους Αμερικάνους στον πόλεμο κατά των τρομοκρατών. Όσο για τον δεκαετή πόλεμο των Σοβιετικών με την προσπάθεια κατάληψης του Αφγανιστάν μάλλον έχει... "ξεχαστεί" για κάποιο λόγο.
Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι χαρακτηριστική του βαθμού στον οποίο αντι-δυτικές, και ειδικά αντιαμερικανικές αντιλήψεις διαχέονται στη χώρα μας και γίνονται σχεδόν "δεύτερη φύση" σε πολλούς, οι οποίοι μηχανικά τις αναπαράγουν χωρίς να συνειδητοποιούν καλά-καλά το τι λένε (και δεν λένε...). Η συγκεκριμένη δημοσιογράφος είχε εμφανώς (και εκνευριστικώς) αγγλική προφορά, όταν αμέσως πριν παρουσίαζε με θαυμασμό τα αμερικάνικα βραβεία μουσικής Grammy. Ωστόσο, ο αντι-δυτικισμός, αντιδυτικισμός (ή η ελαφρότητα ελαφρότητα...).

Ο Μανώλης Βασιλάκης ανθολογεί, ταξινομεί και παρουσιάζει τον λόγο ελλήνων διανοουμένων, πολιτικών, δημοσιογράφων μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη (από τις Εκδόσεις "Γνώσεις").
Διαβάστε και για την προσπάθεια φίμωσης του συγγραφέα από τους επαγγελματίες του αντιαμερικανισμού.