Κρίση στο Κοσσυφοπέδιο και Ελληνικά Τηλεοπτικά Κανάλια



Σ'αυτή τη σελίδα παραθέτω διάφορα σχόλια και περιστατικά όπως προβλήθηκαν στο ελληνικό κοινό από τους τηλεοπτικούς σταθμούς και παρουσιάζω κάποιες απόψεις μου για τον τρόπο με τον οποίο τα πρόσφατα γεγονότα γίνονται δεκτά εντός της "Ελληνικής Δημοκρατίας".
Ελπίζω έτσι να συμβάλλω έστω και ελάχιστα στο να πληροφορηθούν κάποιοι εκτός Ελλάδας συμπατριώτες μας με ακριβή στοιχεία για το βαθμό παραπληροφόρησης και πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται ο ελληνικός λαός ή στο να παράσχω κάποιες αποδείξεις για την παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε. σε όσους θα ήθελαν να τις χρησιμοποιήσουν. Παραθέτω επίσης, κάποιες συνδέσεις προς άρθρα γύρω από το θέμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

15/5/1999: Απ'ότι φαίνεται η επιμονή κάποιων ανθρώπων να φέρνουν στην επιφάνεια και την άλλη πλευρά της πραγματικότητας και να στιγματίζουν τα κακώς κείμενα έφερε αποτελέσματα. Τις τελευταίες ημέρες, κανάλια όπως ο Αντέννα, το Μega, και οι ET1-NET, άρχισαν να προβάλλουν και ρεπορτάζ αποκαλυπτικά της ποιότητας της Σερβικής ηγεσίας και των Σερβικών παραστρατιωτικών ομάδων καθώς και να... ανακαλύπτουν την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων σχετικά με το όλο θέμα των βομβαρδισμών ενώ άρχισαν δειλά-δειλά να παρουσιάζονται και κάποιες "αιρετικές" φωνές γύρω από το θέμα της κάλυψης του πολέμου και των όσων προηγήθηκαν αυτού. Φυσικά, το κλίμα είχε ήδη δημιουργηθεί και... εμπεδωθεί από τις πρώτες μέρες...

Δείγματα από "ρεπορτάζ", γεγονότα και σχόλια της ελληνικής τηλεόρασης

Μεγάλος Αδερφός (τα έντονα δικά μου)

4 Απριλίου 1999, Δελτίο Ειδήσεων 8.00μμ ΑΝΤ1:
Σε ρεπορτάζ από τη Θεσσαλονίκη παρουσιάζεται εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ με πορεία αυτοκινήτων από τη Θεσσαλονίκη ως τα σύνορα. Ο «ρεπόρτερ» αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «...Οι Έλληνες απέδειξαν και σήμερα πως είναι ο μοναδικός λαός της Ευρώπης που αγωνίζεται ακατάπαυστα για την ειρήνη!»

5 Απριλίου 1999, 11.50π.μ. Alter 5:
(δείχνοντας Αλβανούς πρόσφυγες:) «κορυφώνεται το δράμα των προσφύγων που προκάλεσαν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί...»
(φαίνεται ότι οι Αλβανοί έχουν μια ιδιαίτερη αλλεργία στους βομβαρδισμούς, σε αντίθεση με τους Σέρβους)

16 Απριλίου 1999, Δελτίο Ειδήσεων 8.00μμ - ΣΚΑΪ:
Ο καθηγητής των ΤΕΙ Χαλκίδας κ. Μίχας, προσπαθεί να εξηγήσει, έχοντας απέναντί του τον Πρόεδρο της ΕΣΗΕ κύριο Κιάο και τον παρουσιαστή Ν. Ευαγγελάτο, το γιατί πιστεύει ότι τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. παρουσιάζουν τα γεγονότα του Κοσσυφοπεδίου με άθλιο τρόπο και παίζουν το παιχνίδι της Σερβικής προπαγάνδας. Οι δύο συνομιλητές του απορρίπτουν μετά βδελυγμίας αυτές τις απόψεις. Με το τέλος της συζήτησης ο ΣΚΑΪ προβάλλει καταφανώς προπαγανδιστικό τραγούδι / βίντεο-κλιπ της Σερβικής τηλεόρασης «για τη φρίκη του πολέμου», στο οποίο δακρυσμένα παιδάκια υπό το φως κεριών τραγουδούν «Μην δολοφονείτε/πυροβολείτε(;) την πατρίδα μου»

18 Απριλίου 1999, 11.30π.μ. - Εκπομπή "7 Μέρες ΣΚΑΪ":
(μεταξύ πολλών άλλων αναφέρονται τα εξής σε ανασκόπηση των "ρεπορτάζ" της εβδομάδας:

(Περιγράφοντας την ενημέρωση του Τύπου από τον εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ:)"Βέβαια αυτή τη φορά τα πράγματα έγιναν δύσκολα. Ακόμα και οι δημοσιογράφοι των δυτικών μέσων, οι ίδιοι που ακολουθούσαν πιστά επί μέρες τις επιταγές της συμμαχίας, στρέφοντας τα βέλη τους εναντίον των Σέρβων, σήμερα έγιναν πιεστικοί, ένιωσαν ότι προσπαθούσαν να τους κοροϊδέψουν... (Εν μέρει σωστό, αν και δείχνει απέραντο θράσος η προσπάθεια να δωθούν μαθήματα δημοσιογραφίας)
...με πολύ αίμα και δάκρυα έχουν πληρώσει οι Σέρβοι και οι Κοσσοβάροι (εξίσωση του θύτη με το θύμα) τα λάθη της τέλεια εξοπλισμένης και εκπαιδευμένης στρατιωτικής μηχανής του ΝΑΤΟ, λάθη τα οποία όμως ισοδυναμούν με εγκλήματα (αυτή η ισοδυναμία σε ποιο κεφάλαιο των μαθηματικών ήταν; Μου διαφεύγει... - Υπό τον ήχο δραματικής μουσικής:)
Μικρά παιδιά κομματιασμένα, γυναίκες και ηλικιωμένοι πρόσφυγες διαμελισμένοι, οι επιβάτες μιας αμαξοστοιχείας απανθρακωμένοι, οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας στην Πρίστινα καταπλακωμένοι από τα συντρίμμια. Μία προς μία, οι έξυπνες βόμβες του ΝΑΤΟ (το αγαπημένο κλισέ των ημερών. Μήπως υποκρύπτει κάποιο κόμπλεξ ή φθόνο που δεν είναι δικής μας κατασκευής;) καταστρέφουν τους επικίνδυνους στρατηγικούς στόχους (επίδειξη τσαμπουκά δια της ειρωνείας) των Σέρβων και δυστυχώς το αίμα εκατοντάδων αθώων, άμαχων πολιτών δεν έχει χορτάσει ακόμη τους στυγνούς δολοφόνους (εμπνευσμένο από ταινία του Κόμη Δράκουλα προφανώς - επιπλέον, την τελευταία φορά που άνοιξα το λεξικό η λέξη "δολοφόνος" εμπεριείχε το "δόλο"...) Λίγο πριν πατήσουν το κουμπί του θανάτου (λυρισμός) για να εκτοξευθεί ο πύραυλος, έχουν ήδη κατασκευάσει το άλλοθί τους: "Συγγνώμη, κάναμε λάθος" (τι να σχολιάσω τώρα; - η μουσική γίνεται πιο... απαλή, μελαγχολική:)
Τέσσερα λάθη από έξυπνες βόμβες (μανία κι αυτή!) μετρούν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις. 114 άμαχους νεκρούς από αυτά τα λάθη μετρούν οι Σέρβοι και οι Κοσσοβάροι, (όταν οι Κοσσοβάροι σκοτώνονται από τα λάθη του ΝΑΤΟ τους θυμούνται) την ώρα που κάποιοι ανοίγουν σαμπάνιες στα καλογυαλισμένα οβάλ γραφεία τους για να πανηγυρίσουν την καινούρια τους επιτυχία (τι σου κάνει αυτή η web-cam στο Λευκό Οίκο!) κάποιοι άλλοι αναζητούν κενό χώρο για να θάψουν τη μάνα τους, τον αδελφό τους, το παιδί τους, για να σκεπάσουν γρήγορα-γρήγορα κάτω από το χώμα το νέο λάθος της τεχνολογίας (και η απαραίτητη δόση τεχνοφοβίας για να κλείσει το καρέ των κλισέ...). Το πλέον δολοφονικό (ΔΟΛΟ ή φονικό...;) χτύπημα των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων έγινε χθες το μεσημέρι, στο δρόμο μεταξύ των χωριών Mantanai(?) και Megia(?) στο Νότιο Κοσσυφοπέδιο. Κορμιά διαμελισμένα, αποκεφαλισμένα, καμμένα, αιμόφυρτοι άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι για να σωθούν από τις έξυπνες βόμβες (καλά κι εδώ ακόμη;;;) έκλεγαν, έτρεμαν, φοβούνταν. Συναισθήματα άγνωστα γι'αυτούς που δίνουν τις διαταγές. Για εκείνους ένα έχει σημασία, ότι ο στόχος επετεύχθη: Τουλάχιστον 80 νεκροί! (άρα ο στόχος των επιδρομών είναι να σκοτωθούν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται, ανεξαρτήτως οποιουδήποτε άλλου παράγοντα - Παύση για να ακουστούν τα κρουστά, θυμίζοντας μουσική από σκηνές στρατιωτικών ταινιών ή εκτελέσεις κρατουμένων). Πριν από 3 ημέρες, Δευτέρα του Πάσχα, (μην ξεχνάμε και την πίστη μας!), άλλη μια έξυπνη βόμβα (...) βρήκε με ανατριχιαστική ακρίβεια των στόχο της, επιβεβαιώνοντας έτσι τα άλματα της τεχνολογίας...(...)
...Τα γεράκια του ΝΑΤΟ σκέπασαν πάλι τον ουρανό της Γιουγκοσλαβίας...
...Στόχος των ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών στη 1.15 τα ξημερώματα ήταν δύο αναμεταδότες της Σερβικής τηλεόρασης..."(τελικά, ουδέν κακόν αμιγές καλού υποθέτω...)


Αλλά και μεγάλη μερίδα του Τύπου ήταν στο ίδιο επίπεδο. Χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο (18/4/1999) από το web-site της Ελευθεροτυπίας:
"NATO UBER ALLES" τιτλοφορείται. Και γράφει: " To ΝΑΤΟ υπεράνω όλων! Με το σύνθημα αυτό (κατά το χιτλερικό Deutschland uber alles) θα υποδεχτεί το Σάββατο ο κ. Κλίντον τους ηγέτες που θα γιορτάσουν την επέτειο της συμμαχίας. Τι ειρωνία..." (Μα καλά, το νόημα των λέξεων δεν έχει πλέον καμία σημασία σ'αυτόν τον τόπο; Μήπως όλοι αυτοί που παριστάνουν τους δημοσιογράφους ήθελαν κατά βάθος να γίνουν μυθιστοριογράφοι ή σεναριογράφοι ή κάτι παρόμοιο; Και θεωρούν ότι ο καταλληλότερος χώρος για να εξασκήσουν το συγγραφικό ταλέντο τους είναι στο πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας; Ή μήπως η πρόσφατη ειδησεογραφία είναι τόσο φτωχή σε γεγονότα και μάλιστα επαρκούς αγριότητας, ώστε να καλύψουν και τα πιό απαιτητικά / αιμοδιψή γούστα, ώστε δεν βρίσκουν κάτι από αυτήν για να παρουσιάσουν;)

Τηλεθεατές, λοβοτομημένοι...

Πριν διαβάσετε τις δικές μου σοφίες δείτε τη συγκλονιστική επιστολή του Χρίστου Τελλίδη, απεσταλμένου ελληνικού μέσου ενημέρωσης στο Κοσσυφοπέδιο για μια περιγραφή από πρώτο χέρι των γεγονότων και του ρόλου πολλών Ελλήνων "δημοσιογράφων".
Για περισσότερα άρθρα πηγαίνετε πιο κάτω.



...και κάποιες σκέψεις μου:

Έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα περνάει μια δύσκολη φάση μετάβασης από μια φτωχή χώρα του περιθωρίου σε μια χώρα που βρίσκεται πλέον στον πυρήνα των εξελίξεων και των αποφάσεων, με το περιορισμένο έστω προς στιγμήν ειδικό βάρος της. Η δυνητική αυτή "μεταμόρφωση" από κομπάρσο σε πρωταγωνιστή είναι και θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία. Αυτή η πορεία σταδιακής ισχυροποίησης είναι δύσκολο να συνειδητοποιηθεί και να γίνει αποδεκτή σε ψυχολογικό επίπεδο από μια κοινωνία η οποία έρχεται καθημερινά σε επαφή με ένα ημι-διαλελυμένο κράτος και η οποία κουβαλάει και μία παράδοση μοιρολατρίας με έντονες τις μνήμες διαφόρων πραγματικών ή φαντασιακών ταπεινώσεων.

Έτσι, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου η όποια εξέλιξη σε θέματα διεθνούς πολιτικής, γίνεται εκ των προτέρων δεκτή ως αποτυχία / ταπείνωση / προπομπός συμφορών και μεγάλων δεινών. Με τη συνδρομή διαφόρων εθνικιστών / αριστεριστών και λοιπών συντηρητικών δυνάμεων, που ειδικεύονται στο να "δημιουργούν κλίμα" η όποια προσπάθεια ψύχραιμης και λογικής ανάλυσης των γεγονότων αντιμετωπίζεται όχι απλά με αδιαφορία αλλά με καταφανή εχθρότητα. Η αλήθεια (για τον Τύπο, δεν μπορεί παρά να) είναι μία!

To δε αλλόκοτο που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι η προσπάθεια εξ(εφ)εύρεσης φίλων / συμμάχων ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν. Κύριος σκοπός η ψυχολογική εκτόνωση των αντιδυτικών εμμονών / παθών που υπάρχουν στο συλλογικό απωθημένο. Η δε διαρκής αίσθηση / πεποίθηση του αδικημένου που έχουμε δημιουργήσει στον εαυτό μας ωθεί κάποιους σε μια αγωνιώδη αναζήτηση ευκαιριών για "ηρωικές" εξόδους και διαφοροποιήσεις. Ο δρόμος της σταδιακής ανασύνταξης, ενίσχυσης και ισχυροποίησης μέσω της οικονομικής ανάπτυξης και της διοικητικής αναδιοργάνωσης φαντάζει βαρετός μπροστά στο μεγαλείο της "ηρωικής εξόδου" που μας έμαθαν να θαυμάζουμε στο σχολείο. Λες και ο δρόμος αυτός "δεν είναι για μας".
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν συχνά οι οικογένειες των μαύρων, που ζουν στα αστικά κέντρα, με τα παιδιά τους είναι η πεποίθηση που τους διαμορφώνεται από τον περίγυρο ότι το να μάθουν γράμματα, να μιλάνε σωστά αγγλικά και να μη φέρονται επιθετικά συνιστά "προδοσία της φυλής τους". Σύμφωνα με το διαδεδομένο αυτό ιδεολόγημα των γκέτο αυτές είναι συνήθειες των λευκών. "To go white", είναι η συνήθης κατηγορία που πρέπει να αντιμετωπίσει ένα μαύρο παιδί που θέλει να διασώσει το μέλλον του. Κατά αντίστοιχο πιστεύω τρόπο (η κοινή μνήμη της μακρόχρονης σκλαβιάς των δύο λαών να είναι άραγε τυχαία;) έχουν διαμορφωθεί μέσω του χρόνου και στη δική μας κοινωνία διάφορα ιδεολογήματα που προσπαθούν να εξηγήσουν το γιατί η δικιά μας θέση δεν είναι με τον ελεύθερο, δημοκρατικό κόσμο της Δύσης αλλά κάπου αλλού. Δεν αναφέρομαι στις προσπάθειες μελετητών να ανιχνεύσουν και να ερμηνεύσουν υπαρκτές και αναμφισβήτητες πολιτισμικές διαφορές. Αναφέρομαι στην προσπάθεια κάποιων να αξιοποίησουν αυτές τις διαφορές εμφανίζοντάς τες ως ανυπέρβλητα εμπόδια που, σχεδόν μοιραία, μας οδηγούν κάπου αλλού.

Το τραγικό στην Ελλάδα είναι πως ο Τύπος, σε μεγάλο βαθμό, εμφανίζεται πρόθυμος να αξιοποιήσει και να δώσει κύρος σ'αυτές τις απόψεις είτε για χάρη κάποιου πρόσκαιρου οφέλους είτε επειδή οι άνθρωποι που κυριαρχούν σ'αυτόν απλά δεν έχουν τα κριτήρια ή τις παραστάσεις που θα τους επέτρεπαν να αποπειραθούν μια διαφορετική ανάγνωση των καταστάσεων. Όταν δε η στάση και οι αποφάσεις της Δύσης είναι πράγματι αμφιλεγόμενης ορθότητας τότε ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου για κάθε ακραία, συλλήβδην αντιδυτική εκδήλωση η οποία χαράσσεται, εντέχνως, στο συλλογικό μας υποσυνείδητο για να επιτείνει είτε την αίσθηση της διαφορετικότητας είτε του αδικημένου θύματος.

Σε ότι αφορά την κρίση στο Κοσσυφοπέδιο, εν συντομία μπορεί να πει κανείς ότι ο Ελληνικός Τύπος (ηλεκτρονικός κυρίως αλλά και γραπτός), κατά την πάγια τακτική του, επιλέγει κάποια πλευρά (αυτή που αναμένεται να πουλήσει καλύτερα) και εν συνεχεία, αντί να παραθέσει τα γεγονότα αφήνοντας τον αναγνώστη να διαμορφώσει άποψη, προσπαθεί με το ζόρι να του βάλει την μπουκιά (άποψη) στο λαιμό. Ο δε "ανταγωνισμός" για το ποιός θα είναι ο πλέον... Σερβόφιλος, Κουρδόφιλος κ.ο.κ. δεν αφήνει τίποτα όρθιο μπροστά του και η στοιχειώδης υποχρέωση απέναντι στην αλήθεια αντιμετωπίζεται ως κάποιου είδους ελιτίστικη ανησυχία, ανάξια ενδιαφέροντος για τους "επαγγελματίες της ενημέρωσης".




Σχετικό το άρθρο του Ριχάρδου Σωμερίτη στο Βήμα της Κυριακής (18/4/1999).
Άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στο Βήμα της Κυριακής (4/4/1999) καθώς και του Γιάννη Μαρίνου.

Και κάποια άρθρα από το MSNBC.com, αρκετά από τα οποία είναι κατά της επέμβασης ή εκφράζουν σκεπτικισμό γι'αυτήν, αλλά παρέχουν ανάλυση και πληροφορίες χωρίς να φανατίζουν:
Is the Internet a weapon of war?, 9/4/1999
Misery in town of Aleksinac, 6/4/1999
Stopping Milosevic won’t be easy, 2/4/1999
On the border, no relief in sight (με θετική αναφορά για την Ελλάδα), 2/4/1999
Sheltering in the storm (συγκρίνετε την ψύχραιμη και ουσιαστική γραφή ενός ανεξάρτητου Σέρβου δημοσιογράφου με τα ουρλιαχτά κάποιων εγχώριων "αστέρων"), 2/4/1999
A child's wound, a family's pain (περιλαμβάνει πολύ σημαντικό χάρτη, που δείχνει ότι η έξοδος των προσφύγων εντάθηκε μετά τους βομβαρδισμούς αλλά και ότι υπήρχαν πολλοί πρόσφυγες πριν οι βομβαρδισμοί αρχίσουν), 1/4/1999
"Endgame" still nowhere in sight, 29/3/1999
Campaign’s goal and strategy mismatched, 26/3/1999



                                                                                                                             Πίσω στην κορυφή

Click Here!

Σχόλια-Παρατηρήσεις Τελευταία Ενημέρωση: 15/5/1999 Home